பாம்புக்கும் கீரிப்பிள்ளைக்கும் சண்டை மூண்டால்…-செ.ர.பார்த்தசாரதி

பாம்புக்கும் கீரிக்கும் சண்டை விடுவதாக சொல்லி; ‘மாயாஜால வித்தை’ (தந்திரக் காட்சி) காட்டுபவர்கள், கடைசியில் பாம்புக்கும் கீரிக்கும் சண்டை விடாமலேயே மூட்டை கட்டி விடுவர்.

இது எதனால் என்றால் பாம்புக்கும் கீரிக்கும் சண்டை விட்டால், கீரி பாம்பை கொன்று விடும் அதனால்.!

பாம்புகளின் வகைகள்

பாம்புகளில் நஞ்சு உள்ளவை நஞ்சு இல்லாதவை என இரண்டு வகை உள்ளது.  அதேபோல் நஞ்சு உள்ளவைகளிலும் இரண்டு வகைகள் உள்ளன. அவை:

1.. நீயூரோ டாக்சிக்’ (Neurotoxic) உள்ளவை.  2.‘ஈமோ டாக்சிக்’(Hemotoxic) உள்ளவை. என்பனவாகும்.

நியூரோ டாக்சிக் நஞ்சு உடலின் நரம்பு மண்டலத்தைப் பாதித்து, பக்கவாதத்தை ஏற்படுத்துகிறது. அதே நேரத்தில் ‘ஈமோ டாக்சிக்’ நஞ்சு இரத்தத்தைப் பாதித்து, திசு சேதத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இதனால் உயிரிழப்பு ஏற்படுகிறது.

நாகப்பாம்புகள், மாம்பாக்கள் மற்றும் கிரெய்ட்கள் ‘நியூரோ டாக்சிக்’ நஞ்சை கொண்டுள்ளன, அதே நேரத்தில் ‘ராட்டில் ஸ்னேக்ஸ்’ மற்றும் ‘அட்டர்ஸ்’ போன்ற விரியன் பாம்புகள் ‘ஈமோ டாக்சிக்’ நஞ்சை கொண்டுள்ளன.

கீரிப்பிள்ளையும் பாம்பும்

கீரிப்பிள்ளைக்கும் பாம்புக்கும் சண்டை மூண்டால் கீரிப்பிள்ளையே வெல்லும்.   கீரிப்பிள்ளை விரைந்து செயல்படும் ஆற்றல் கொண்டது. இதனால் பாம்பிடம் சண்டை போட்டு, போக்கு காட்டி, பாம்பை சோர்வடைய வைக்கும். கீரிப்பிள்ளை தனது உடலில் இருக்கும் மயிர்களை சிலிர்க்க வைத்து பாம்புக்கு பெரிய உடலாக காண்பிக்கும்; இதனால் பாம்பின் கடி கீரிப்பிள்ளையின் உடல் மீது பதியாமல், மயிர் பகுதியிலேயே பதியும்.  அதோடு அதன் தோல் பகுதி மிகவும் கடினமானதால், கடியும் சரியாக பதியாது. கீரிப்பிள்ளை பாம்பின் தலையை சிதைத்தும்; கழுத்தை குதறியும் கொன்றுவிடும். கீரிப்பிள்ளையின் கடி மிக வலிமை வாய்ந்தது.  அப்படியே பாம்பின் கொத்து, கீரியின் உடம்பில் பட்டு நஞ்சு பாய்ந்தாலும் பாம்பின் நஞ்சு கீரியை ஒன்றும் செய்யாது. காரணம் கீரிப்பிள்ளையின் உடம்பில் பாம்பின் நஞ்சுக்கான எதிர் புரதம் (Antibody), அதாவது மாறுபட்ட ‘அசிட்டோகோலின் ஏற்பி’ (Acetylcholine receptor) என்ற நச்சு முறிவு பொருள் (anti venom) உள்ளது. அதேபோல் கிளைக்கோ புரதம் ((Glycoprotein) என்கிற நஞ்சு எதிர்ப்பு பொருளும் உள்ளது. இந்தப் பொருள்கள் பாம்பின் நஞ்சை முறித்து விடும். இதனால் கீரிப்பிள்ளை பாம்பு கடியால் இறக்காது தப்பித்துவிடும்.   இதே போல் பாம்பு நஞ்சிற்கு எதிரான ‘புரதப் பொருள்’ உள்ள பல உயிரினங்கள் உள்ளன.

அதில் ஒன்று குதிரை. குதிரையின் காலில் பாம்பு கொத்திய பிறகு, குதிரையின் உடம்பில் பாம்பு நஞ்சுக்கு எதிரான புரதம் சுரந்து இரத்தத்தில் கலந்து விடும். இதனால் குதிரை பிழைத்து விடும்.

இதை பயன்படுத்தி குதிரையின் இரத்தத்திலிருந்து பாம்பு கடிக்கு ‘முறிவு மருந்து’ தயாரிக்கிறார்கள்.

 பாம்பு கடிக்கு மருந்து

பாம்பின் நஞ்சை சிறிய அளவில் மாற்றம் செய்து, ஊசி மூலம் குதிரைக்கு செலுத்துகிறார்கள். சில நாட்களில் குதிரையின் உடம்பில் ‘நஞ்சு முறிவு புரதம்’ சுரக்கிறது. குதிரையின் இரத்தத்தில் இருக்கக்கூடிய இந்த புரதத்தை பிரித்தெடுத்து, மனிதர்களுக்கு ஏற்படும் பாம்பு கடிக்கு மருந்தாக பயன்படுத்துகின்றனர்.

அதேபோல், கோழியின் உடலில் சிறிய அளவில் பாம்பின் நஞ்சை செலுத்தி;, அது இடும் முட்டையின் மஞ்சள் கருவைக் கொண்டு பாம்பு கடிக்கு மருந்து தயாரிக்கின்றனர். பாம்பு கடிக்கு மருந்து உயிரினத்தில் இருந்து தான் தயாரிக்கப்படுகிறது. ‘இறைச்சி உணவு’ கூடாது என்பவர்கள் (Non-Vegetarian); பாம்பு கடிக்கு பலியாக வேண்டியது தான்!

- விடுதலை ஞாயிறு மலர், 27.09.2025 

மனித இனம் முற்றிலும் அழிந்து போக இருந்த நிலையில் வெறும் 2,280 பேரில் இருந்து முகிழ்த்த புதிய மனித இனம்

 ஒன்பது லட்சம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, மனித இனத்தின் மூதாதையர்கள் ஒரு கடுமையான மக்கள்தொகை குறைவை (population bottleneck) எதிர்கொண்டனர். இது மனித இனத்தை அழிவின் விளிம்புக்கு கொண்டு சென்றது.

2023-ஆம் ஆண்டு ‘சயின்ஸ்’ (Science) இதழில் வெளியான ஒரு மரபணு ஆய்வு, அந்தக் காலகட்டத்தில் உலகின் மொத்த இனப்பெருக்கம் செய்யக்கூடிய மனிதர்களின் எண்ணிக்கை வெறும் 1,280 ஆக குறைந்திருக்கலாம் என்று கூறுகிறது.

இந்த குறைவு சுமார் 1,17,000 ஆண்டுகள் நீடித்திருக்கலாம். இந்த ஆய்வு ‘ஃபிட்கோல்’ (FitCoal) என்ற புதிய புள்ளியியல் முறையைப் பயன்படுத்தி, 3,000-க்கும் மேற்பட்ட நவீன மனிதர்களின் மரபணுக்களை பகுப்பாய்வு செய்தது. முடிவுகள், அந்தக் காலத்தில் நமது மூதாதையர்களின் மரபணுக்களில் 98.7% இழப்பு ஏற்பட்டதை வெளிப்படுத்தின.

ஸ்மித்சோனியன் இதழ் (Smithsonian Magazine) போன்ற ஆதாரங்களின்படி, இந்த மக்கள்தொகை குறைவு கடுமையான பனிப்பாறை உருவாக்கம், நீண்ட வறட்சி மற்றும் தீவிர காலநிலை மாற்றங்களால் ஏற்பட்டிருக்கலாம். இவை உணவு ஆதாரங்களை அழித்து, உயிர்வாழ்வை பெரும் சவாலாக மாற்றின.

சுவாரஸ்யமாக, இந்தக் காலக்கட்டம் ஆப்பிரிக்கா மற்றும் யூரேசியாவின் புதைபடிவ பதிவுகளில் உள்ள ஒரு அறிய முடியாத இடைவெளியுடன் ஒத்துப்போகிறது. இது நவீன மனிதர்கள் (Homo sapiens), நியண்டர்தால்கள் மற்றும் டெனிசோவன்களின் கடைசி பொதுவான மூதாதையரின் தோற்றத்தைக் குறிக்கலாம்.

புதிய அறிவியல் ஆய்வுகள் மற்றும் அகழ்வாய்வு தகவல்கள்

2023 ஆய்வுக்கு பிறகு, 2024-ஆம் ஆண்டு ‘புரோசீடிங்ஸ் ஆஃப் தி நேஷனல் அகாடமி ஆஃப் சயின்ஸஸ்’ (PNAS) இதழில் வெளியான ஒரு புதிய ஆய்வு இந்த நிகழ்வை மேலும் ஆழமாக விளக்குகிறது.

இத்தாலியின் மிலன் பல்கலைக்கழகத்தின் ஜியோவானி முட்டோனி மற்றும் கொலம்பியா பல்கலைக்கழகத்தின் டென்னிஸ் கென்ட் ஆகியோரால் நடத்தப்பட்ட இந்த ஆய்வு, இந்த மக்கள்தொகை குறைவை ஆப்பிரிக்காவிலிருந்து யூரேசியாவுக்கு ஒரு பெரிய இடம்பெயர்வுடன் (migration) இணைக்கிறது.

இது மிட்-ப்ளெயிஸ்டோசீன் டிரான்சிஷன் (Mid-Pleistocene Transition) என்ற காலநிலை மாற்ற காலத்துடன் ஒத்துப்போகிறது, அப்போது உலகளாவிய கடல் மட்டங்கள் வீழ்ச்சியடைந்து, ஆப்பிரிக்கா மற்றும் ஆசியாவில் வறட்சி அதிகரித்தது. இந்த காலத்தில் சவன்னா பகுதிகள் விரிவடைந்து, உணவு மற்றும் நீர் ஆதாரங்கள் குறைந்தன.

இந்த ஆய்வு யூரேசியாவில் உள்ள பழங்கால ஹோமினிட் (hominid) வாழிட தளங்களின் பதிவுகளை மறுபரிசீலனை செய்தது. சுமார் 9 லட்சம் ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய தளங்கள் நம்பகமான தேதிகளுடன் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன, இது இடம்பெயர்வை உறுதிப்படுத்துகிறது.

கடல் வண்டல் பதிவுகள் (marine sediment records) மூலம் ஆக்சிஜன் அய்சோடோப் விகிதங்களை ஆய்வு செய்ததில், காலநிலை மாற்றங்கள் இந்த இடம்பெயர்வை தூண்டியதாக தெரிகிறது. குறைந்த கடல் மட்டங்கள் நிலப்பாலங்களை உருவாக்கி, ஆப்பிரிக்காவிலிருந்து யூரேசியாவுக்கு செல்ல உதவின. இந்த இடம்பெயர்வு மூலம், ஆரம்பகால ஹோமோ இனங்கள் (Homo erectus போன்றவை) அழிவை தவிர்த்தன என்று ஆய்வாளர்கள் கூறுகின்றனர்.

மேலும், 2024-ஆம் ஆண்டு இறுதியில் வெளியான ஆய்வுகள் இந்த நிகழ்வை காலநிலை மாற்றத்துடன் இணைத்து, மரபணு பன்முகத்தன்மை இழப்பை விளக்குகின்றன. 2025-ஆம் ஆண்டு ஜூன் மாதத்தில் வெளியான ஒரு கட்டுரை, இந்த நிகழ்வை மனித இனத்தின் “மிகவும் ஆபத்தான அத்தியாயம்” என்று விவரிக்கிறது, மரபணு சான்றுகளை மேலும் உறுதிப்படுத்துகிறது.

அகழ்வாய்வு (archaeological) சான்றுகள்: இந்த காலகட்டத்தின் புதைபடிவங்கள் அரிதாகவே உள்ளன, ஆனால் யூரேசியாவில் 9 லட்சம் ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய ஹோமினிட் தளங்கள் (எ.கா., ஐரோப்பா மற்றும் ஆசியாவில்) இடம்பெயர்வை சுட்டிக்காட்டுகின்றன. ஆப்பிரிக்காவில் புதைபடிவ இடைவெளி (fossil gap) இந்த bottleneck ஐ உறுதிப்படுத்துகிறது, ஆனால் முழுமையான சான்றுகள் இல்லை.

விமர்சனங்கள் மற்றும் விவாதங்கள்

இந்த நிகழ்வு நமது உயிர்வாழ்வின் கதையில் தகவமைப்பு (adaptation) மற்றும் மீண்டெழுதலின் (resilience) முக்கியத்துவத்தை காட்டுகிறது. காலநிலை மாற்றங்கள் மற்றும் இடம்பெயர்வுகள் மூலம் நமது மூதாதையர்கள் அழிவை தவிர்த்தனர்.

இன்று, காலநிலை நெருக்கடிகளை எதிர்கொள்ளும் நமக்கு இது ஒரு எச்சரிக்கையாக உள்ளது. புதிய ஆய்வுகள் இந்த வரலாற்றை மேலும் விரிவாக்குகின்றன,  மேலும் அகழ்வாய்வுகள் நடத்தும் போது மனித இனத்தின் இன்றைய பரினாமவளர்ச்சியின் துவக்கப்புள்ளி கிடைத்துவிடும் என்று கூறப்படுகிறது.

-விடுதலை ஞாயிறு மலர் 6.9.25